14 Οκτ 2012

cocooning

μετάφραση: μένω σπίτι.


Πέρσι τέτοιο καιρό έφτιαξα το σπιτάκι μου. Το έβαψα, το επίπλωσα, το στόλισα με φωτογραφίες και κεράκια και μετά το "ξέχασα". Μόνο για ύπνο γυρνούσα σπίτι.. Καφέδες έξω, ποτά έξω, φαγητό έξω.
Πότε πότε με το φίλο μου μαγειρεύαμε τίποτα και πίναμε κανένα κρασί. Πότε πότε με τις φίλες μου βλέπαμε καμιά ταινία στο dvd.

Τώρα έχω δυο μέρες να βγω απ' το σπιτάκι μου. Μου φαίνεται πιο ζεστό, πιο οικείο, πιο χουχουλιαστό. Ξυπνάω,φτιάχνω τον καφέ μου όπως ακριβώς τον πίνω, τρώω τα μακαρόνια μου ζεστά ζεστά το μεσημέρι, διαβάζω το βιβλίο μου, χαλαρώνω. Ναι, μόνη μου.
Όχι ότι δεν έχω φίλες και γκόμενο. Απλά βαρέθηκα πια. Ξεσκόνισα και τα επιτραπέζια από τη βιβλιοθήκη. Κάλεσα για καφέ τα κορίτσια αύριο το μεσημεράκι. Ε τι ; Άδικα ξεσκόνισα το taboo και το trivial ?
 Το cocooning παλιά ήταν φριχτό, λέει η γιαγιά. Όλοι σπίτι έβλεπαν πότε βιντεοκασέτες και πότε παίζανε χαρτάκι και εκεί έξω δεν υπήρχε ούτε ντισκοτέκ ούτε φεστιβάλ ούτε επιτρεπόταν να γυρνάς στη μία το βράδυ.
Εμείς το γαμήσαμε το θέμα με τα club,τα μπουζούκια,τα ξενύχτια. Δε μας λείπουν αυτά αλλα η ουσιαστική επαφή. Κανονίζεις την ώρα μέσω facebook, ντύνεσαι και "χτυπιέστε" όλη η παρέα στο club. Άλλη μια μέρα όπως κάθε Παρασκευή στις Mousses και κάθε τρίτη στο Mezzo.
Μου λείπει το άραγμα στους καναπέδες.
Μου λείπει το κουτσομπολιό της κοριτσοπαρέας.
Μου λείπει εκείνη η σφιχτή αγκαλιά που μου δίνει καθε φορά που φτιάχνω πέννες με κοτόπουλο.
Μου λείπει να τσακωνόμαστε ποιος θα φάει το τελευταίο κομμάτι πίτσας με την κολλητή μου.
Άλλωστε όλα είναι όμορφα όπου κι αν είσαι όταν η παρέα σου είναι καλή.





 Και τώρα εν όψει της οικονομικής κρίσης μακάρι να γεμίσουν ξανά τα σπίτια μας ζωή.!!!



Να περνάτε υπέροχα !
νερίνα 


10 Ιουλ 2012

θέλω να μου πεις αυτό το παραμύθι.. που λέει για ταξίδια και για θάλασσες

έφυγε και από τότε κάτι με έχει πιάσει ..
σκέφτομαι τα βράδια που με αγκάλιαζε πριν κοιμηθώ...
τις μέρες που ξυπνούσαμε μαζί..
τους μεσημεριανούς καφέδες στο μπαλκόνι μου...
τις κρέπες σοκολάτα που έτρωγα και κείνος μισούσε...
όλα τα όμορφα και τα άσχημα που ζήσαμε σκέφτομαι.
Και μου κόβονται τα πόδια.
Και η καρδιά μου χτυπάει πιο δυνατά.


10 μέρες που δεν κοιμόμαστε μαζί...
14 μέρες για να πάρω το αεροπλάνο και να ρθω κοντά σου...
και πάλι για λίγο...μετά θα φύγεις πάλι... ατέρμων κύκλος..
Για πόσο ακόμη ; 

[το παραμύθι]

5 Απρ 2012

Αναίσθητη ·


Στων δρόμων τη μέση βολτάρω
Δεν  ξέρω που πηγαίνω και γιατί
Αν κρύο έχει ή ζέστη κάνει δε γνωρίζω
Μονάχα εκείνον νιώθω πάνω στο κορμί μου
Δε λογαριάζω ούτε ώρες ούτε μέρες

Ποιος άραγε μας έφερε κοντά;
Ποιος είναι αυτός που θα σε πάρει πάλι πίσω;
Τα τείχη μπροστά μου γκρεμίζει
Ο αέρας προς τα πίσω με σπρώχνει
Ξεθωριασμένα σ' αγαπώ
Μα δύσκολα ξεχνιούνται
Και όλα όσα σήμερα νιώθω αληθινά
Αύριο θα τα θέλει πάλι πίσω

6 Μαρ 2012

Η γεύση της μέρας· εσύ

Μια αγάπη με ξυπνά το πρωί
Τότε που τα σφικταγγαλιασμένα κορμιά ξεδιπλώνονται
και οι ξενυχτισμένες σκέψεις φεύγουν.
Τότε που εσύ περιμένεις τον ήλιο να βγει
και  οι γείτονες κοιμούνται ακόμα

Τότε που η πνοή σου μου λέει  «καλημέρα»
Και δειλά δειλά  τα χαμόγελα εμφανίζονται
Σα σφαίρα που έχει στόχο το όνειρό  μου·
Θα είσαι αύριο εδώ;

Η γεύση της μέρας , ο ήλιος
Δεν έχω εγώ πλέον καημούς αφού υπάρχεις.
Γυμνός στο σκοτάδι
κάθε άγγιγμά σου είναι  χάδι.
Μπορεί να αλλάζεις χρώματα
Μα είσαι ουρανός .. Θα είσαι και αύριο εδώ.

30 Ιαν 2012

Χρωματίζοντας...έστω για λίγο·


Θέλω να ζήσουμε μαζί..

Και ας ξυπνάμε στο γκρι
Όταν μ’ αγγίζεις εσύ
Όλα θα παίρνουν χρώμα
Και Θα γεμίζει ένα ολόκληρο κουτί·
χρωματιστές  μπογιές !

Και θα φωνάζουν και θα χαίρονται
να βγουν απ' το κουτί σου·
να μας γεμίσουν ομορφιές.
Μήπως εκείνες ξέρανε
πως θα με πεις «δική σου» ;

Και αν μου επιτρέψεις θα αφαιρέσω το μαύρο
Δε μας ταιριάζει στη ζωή·
την κοινή.
Στέλνε μου μόνο μια καρδιά
Και ξέχνα τα προβλήματά σου
Μου φτάνει ένα κοίταγμά σου

Θέλω να ζήσουμε μαζί...
-έστω για λίγο-
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...